چشمه جوشان آب شور: اين چشمه در كنار رودخانه ليلانچاي نزديك روستاي شيرين كند و سر راه روستاي شيرين كند به روستاي جغالو واقع شده است اطلاعات دقيق علمي از خواص آن در دست نيست ولي آنچه از نقل و قول اهالي بومي بر مي آيد آب اين چشمه جوشان خاصيت فوق العاده درماني نسبت به امراض پوستي دارد در گذشته هاي نه چندان دوراين مكان براي خيلي از افراد محل نام آشنايي بوده و هنوز هم نقش خاصيت درماني آن از اذهان عمومي مردم منطقه پاك نشده است . از ديگر خاصيت اين چشمه آب شور ، جوشش هميشگي اش چه در خشكسالي و چه در پر آبي است هرچند شايد آب آن در كم آبي كمي پايين بيايد ولي معمولاً آب آن در حال جوشش بوده و مازاد آن به رودخانه ي ليلان چاي مي ريزد . اطراف اين چشمه ي آب يك محل زيبا و داراي چشم انداز دل انگيزي از مناظر طبيعت رودخانه ي ليلانچاي است . 

داش آلتي: منطقه ي داش آلتي در سمت جنوب غربي روستاي قاشقچي واقع شده كه  از جمله محل هايي است كه براي عده ايي از علاقمندان نام آشنايي است اين محل كه يك پديده ي طبيعي زيبايي است از فرسايش سنگ و خاك بوسيله ي آب چشمه كه هم اكنون نيز آب چشمه ي آن جاري است بوجود آمده اينجا به دليل سر سبزي و بريدگيهاي بزرگ سنگي و وجود يك پناهگاه طبيعي و  چشمه هاي آب شيرين هر ساله عده ي زيادي را به سوي خود جلب مي كند.

 قلعه بختك و قدمت تاريخي آن: قلعه بختك محوطه ايي است در قسمت غربي شهر ليلان امروزي كه در مبداء ورودي ليلان از سمت غرب واقع شده است. قلعه فوق محلي است به شكل ذوزنقه كه مساحتي در حدود 100 هكتار دارد قدمت تاريخي قلعه را           مي توان به دوره اشكاني و شايد قبل از آن مربوط دانست . در اطراف قلعه بختك ليلان تپه هاي باستاني زيادي وجود دارد كه كارشناسان ميراث فرهنگي تعداد ي ازآنها را ( نزديك به 60 تپه) در اطراف قلعه شناسايي و بررسي  نموده وبه ثبت ملي رسانده اند  كه از اهميت فوق العاده ايي برخوردارند و اكثر آنها را از نظر تاريخي به هزاره هاي اول دوم سوم و چهارم قبل از ميلاد و دوران تاريخي مربوط مي دانند.آنچه كه از بررسي هاي سطحي قلعه و متون تاريخي بدست مي آيد روزگاري اين قلعه نه تنها مأمن اهالي در مقابل تهاجمات بيگانگان بشمار مي رفته بلكه كانون توجه ديني ايران و سلاطين ساساني بوده است و چون شهر شيز و آتشكده آذرگشسب را به اين مكان نسبت مي دهند قطعاً در آن زمان  شهر ليلان از جايگاه ويژه ايي برخوردار بوده ولي چون در شهر ليلان حفاري علمي دقيقي بعمل نيامده بطور قطع نمي توان محل آتشكده آذرگشسب را به جاهاي ديگري نسبت دهيم. آنچه كه از بررسي هاي سطحي قلعه و متون تاريخي بدست مي آيد روزگاري اين قلعه نه تنها مأمن اهالي در مقابل تهاجمات بيگانگان بشمار مي رفته بلكه كانون توجه ديني  ايران و سلاطين ساساني بوده است  و چون  شهر شيز و آتشكده آذرگشسب را به اين مكان نسبت مي دهند قطعاً در آن زمان  شهر ليلان  از جايگاه ويژه ايي برخوردار بوده ولي چون  در شهر ليلان حفاري علمي دقيقي بعمل نيامده بطور قطع نمي توان محل آتشكده آذرگشسب را به جاهاي ديگري نسبت دهيم.

 شهر شيز : شهر شيز شهري است كه در منابع ومآخذ رومي "تبار مانيس" خوانده شده است كه مورخين اسلامي مقر حكومت آذربايجان را شيز دانسته اند وآتشكده آذرگشسب كه يكي از سه آتشكده ي مهم دوره ي ساساني است در شهر شيز واقع بوده كه نزد سلاطين ساساني بسيار مقدس بوده است . بنا بر نظر برخي باستان شناسان و دانشمندان داخلي و خارجي محل شهر شيز را در ليلان كنوني مي دانند.براي اولين بار در سال 1388 از طرف سازمان ميراث فرهنگي در ديوار بيروني اين قلعه از ضلع غربي مورد حفاري علمي قرار گرفت كه اطلاعات مفيدي از نظر علمي و تاريخي بدست داده كه اميدواريم اين روند ادامه داشته باشد. در آن صورت برگهاي زرين ديگري بر تمدن ديرين ليلان افزوده خواهد شد.

كوه بابا گرگر: كوه مقدس و تاريخي باباگرگر يا باباگلگل يكي از مرتفع ترين كوههاي اطراف ليلان است اين كوه بدليل زيارني بودن آن از قديم الايام در بين مردم از قداست بي نظيري بر خوردار است علاوه بر آن چشم انداز زيبايي هم براي اهل طبيعت دارد  دامنه ي شمال غربي كوه كه مشرف  به رودخانه ي ليلانچاي بوده پوشيده از چمن طبيعي و مكان همواري است كه محل مناسبي براي گذران اوقات فراغت و بازي هاي محلي و ورزشي است . البته در سالهاي اخير بدليل عدم آگاهي و رسيدگي مسئولين مربوطه اين منطقه ي زيبا و تاريخي و تفريحي از جهات مختلف شديداً تهديد و تخريب  مي گردد . با اين همه دامنه هاي اين كوه با شكوه و زيبا محل مناسبي براي گذران اوقات فراغت و تفريح و ورزش مي باشد.

 تفرجگاه آرپا دره سي: تفرجگاه آرپادره سي يكي از زيباترين و بهترين نمونه منطقه گردشگري  شهر ليلان است اين تفرجگاه در ورودي روستاي آرپادره سي كه يكي از دورترين روستاهاي بخش ليلان مباشد واقع شده است  كه از نظر تفريحي از جمله بهترين نمونه هدف گردشگري  بخش ليلان ميتواند باشد آب معدني آن در نوع خود بي نظير و خيلي قابل توجه بوده چشمه ي آب معدني آرپادره سي به نوبه خود مهمانان زيادي را در طول سال براي استفاده امراض كليوي بسوي خود جلب مي كند . دره سر سبز و كوههاي آن اگر چه كم ارتفاع هستند ولي براي اهل طبیعت قابل استفاده است اين مكان در منطقه نام آشنايي براي  گردشگران محلي است.

  ( قرمزي كورپي ) پل آجري ليلان چاي: يكي ديگر از آثار باستاني شهر ليلان پل آجري (قرمزي كورپي) مي باشد كه توسط سازمان ميراث فرهنگي صنايع دستي و گردشگري يكبار در سال 1372 و بار دو م در سال 1387مرمت شده است قدمت اين پل به روشني مشخص نيست ولي بنا به عقيده ي  بعضي از كارشناسان ميراث فرهنگي  قدمت  آن به  دوره ساسانيان و  بلكه به  دوره اشكانيان مي رسد و بعضي از كارشناسان ميراث  فرهنگي آنرا مربوط به دوره صفوي   مي دانند كه اين احتمال قويتري به نظر مي رسد. از اين پل تاريخي تنها سه دهنه باقي مانده كه از تعداد دقيق دهانه هاي قبلي آن اطلاع دقيقي در دست نيست. امتداد رودخانه و كناره هاي آن از ليلان تا روستاي بابا قاضي بدليل مناظر بديع و زيبا محل خوبي براي علاقمندان و گردشگران مي باشد. 

مسجد جامع ليلان: هيئت باستان شناسان آلماني كه در مورخه 12 مه سال 1971 ميلادي (يعني 39 سال پيش) از ليلان ديداري به عمل آورده اند در كتاب (باستان شناسي در ايران) ترجمه مهندس سروش حبيبي مي نويسد كه ليلان دهي است واقع در شمال شرقي مياندوآب و (جنوب شرقي ملكان) كه سه مسجد نوساز دارد در يكي از آنها كه در سال 1343 هـ . ق بنا شده است دو پايه ستون سنگي در زير شمعهاي چوبي نگهدارنده سقف پنهان شده است ولي با اين همه مي توان تشخيص داد كه اينها پايه ستون هاي قديمي بودند كه در اينجا دوباره بكار رفته اند و لازم به ذكر است اين مسجد از آن زمان تاكنون بيش از سه بار تجديد بنا گرديده است و آثاري از قدمت آن در حال حاضر وجود ندارد(منبع مطالب : مصطفي پيري زاد ، كارشناس باستان شناسي).